zondag 9 december 2012

Mooie lichtvervuiling.

De buurtbewoners hebben de Karnemelksloot in Gouda weer mooi versiert. Meer lichtvervuiling voor amateur-astronomen, maar ach, Gouda was toch al niet het Mekka van amateur-astronomie.


De kerstbomen in de Karnemelksloot zijn een actie van de buurtbewoners.

Overal in de stad hangen deze kappen over de lantaarns.

dinsdag 4 december 2012

NASA gaat een "Curiosity 2.0" lanceren in 2020

Aan het begin van de avond las ik opeens op Twitter dat John Grunsfeld, vice-hoofd van het wetenschappelijk directoraat van NASA (ik hoop dat ik deze titel goed vertaal) en oud-astronaut, een aankondiging zou doen vandaag. Maar hij wilde van te voren niet vertellen waarover. Inmiddels heeft hij het woord gedaan: er komt een nieuwe Mars-rover van het kaliber van Curiosity.

Geweldig nieuws natuurlijk, maar iedereen in de zaal vroeg zich af: "waar komt dat geld vandaan?" en "ten koste van wat gaat deze rover gemaakt worden?". Want er is flink gesneden in NASA's succesvolle planetaire programma.

Volgens Grunsfeld wordt deze rover gebouwd op basis het ontwerp van Curiosity en er zullen zelfs van reserveonderdelen van Curiosity gebruikt worden. Net als Curiosity zal de nieuwe rover ook aangedreven worden met een MMRTG (Multi-Mission Radioisotope Thermoelectric Generator). Deze generator werkt op basis van het verval van het peperdure plutonium-238.  Grunsfeld vertelde dat NASA een reserve-exemplaar van die generator heeft.

De missie moet 1,5 miljard dollar gaan kosten (1,1 miljard euro). Ter vergelijking: Curiosity heeft 2,5 miljard dollar gekost (1,9 miljard euro). Waar komt dat geld vandaan? Volgens Grunsfeld kan dit uit het huidige budget gehaald worden. Er is geen geld uit andere potjes nodig.


Om de twee jaar is de positie van Mars t.o.v. de Aarde gunstig om er een raket naar te lanceren. Volgens de huidige plannen, inclusief die voor "Curiosity 2.0", elke twee jaar wel een missie naar Mars gepland:
  • In 2013 gaat NASA's MAVEN satelliet naar Mars om te onderzoek te doen naar de atmosfeer van Mars. Vroeger heeft Mars zeer waarschijnlijk een dichtere atmosfeer gehad. De grote vraag is: waar is die gebleven?
  • In 2016 moet NASA's InSight lander naar Mars gaan om daar seismisch onderzoek te doen.
  • Ook in 2016: ESA wil een ExoMars orbiter naar Mars sturen, samen met een Entry, Descent and Landing Demonstrator Module.
  • In 2018 moet ESA's ExoMars rover naar Mars gaan met een Russische lander.
  • En dus in 2020 moet NASA's nieuwe rover gelanceerd worden.
Er zijn nog andere programma's die bestudeerd worden. Wellicht zullen China en India ook nog missies naar Mars sturen.

NASA ziet de nieuwe Mars-rover als een van de stappen op weg naar een bemande landing op Mars in 2030. Maar ja, die bemande landing is al sinds 1970 twintig jaar in de toekomst gepland. We zullen zien.

Bronnen: NASA, Twitter

dinsdag 27 november 2012

Misschien is Curiosity's vondst niet zo wereldschokkend

Ik zat net even te luisteren naar de Google Hangout van Fraser Cain (van UniverseToday.com) en Emily Lakdawalla (van de Planetary Society). Dit zijn twee mensen die behoorlijk dicht tegen het planetaire onderzoek aan zitten. En wat zij zeggen is redelijk ontnuchterend.

Herinner je dat ik in mijn vorige blog zei dat wat wereldschokkend is voor een wetenschapper (van het Curiosity team), niet voor ons zo schokkend hoeft te zijn? Wat Emily en Fraser zeggen, is dat het al bijzonder is dat zo'n ingewikkeld en gevoelig apparaat als het Sample Analysis at Mars instrument op een andere planeet werkt. En in dat opzicht is het voor de wetenschappers "eentje voor de geschiedenisboeken".

Ik hoorde Emily en Fraser even "aminozuren" als mogelijke vondst noemen. Dat is al een stuk minder schokkend dan ik aanvankelijk gedacht had.

Je kunt de Google Hangout hier zien:

zondag 25 november 2012

Wat heeft Curiosity gevonden?

Ik heb al een tijd niet geschreven aan mijn Dosis Universum blog. Ik geef de schuld aan de iPad en mijn drukke baan. Ik kocht in maart een iPad 2 en dat ding is geweldig. Een beetje te geweldig... voor het consumeren van allerlei nieuws en entertainment. Maar het heeft niet gezorgd voor meer creativiteit of productie. Twitter berichten reken ik daar niet toe.

Mijn drukke baan heb ik vervangen... door een andere drukke baan. Maar misschien kan ik binnenkort 36 uur per week werken. Maar genoeg daarover. Wat heeft Curiosity gevonden?

Om kort te gaan: dat weten we niet. Maar een van de wetenschappers, John Grotzinger, heeft gezegd dat de laatste vondsten die gedaan zijn met behulp van het Sample Analysis at Mars (SAM) instrument, "wereldschokkend" zouden zijn. SAM is een laboratorium ter grootte van een magnetron, met daarin een gas chromatograaf, een (Quadrupole) Massa Spectrometer en een Tunable Laser Spectrometer.

Het Sample Analysis on Mars laboratorium aan boord van Curiosity.
Een bodemmonster wordt eerst verhit in een oven, tot ongeveer 1000 graden. De gaschromatograaf is een dunne buis waarin organische stoffen gescheiden worden op basis van gewicht. De lichtste stoffen komen er het eerst uit, de zwaarste het laatst. De stoffen die er gescheiden uit komen, gaan vervolgens de massaspectrometer in, die het gewicht kan bepaalt en de moleculen in fragmenten slaan, waarna gewicht en lading wordt onderzocht. Op die manier kan men zien welke organische moleculen er in het monster zaten. De Tunable Laser Spectrometer is in staat om methaan, CO2 en water te detecteren.

De bodem en het monster.
Dus wat zou Curiosity gevonden kunnen hebben dat zo schokkend is en zo de geschiedenisboeken in kan? Belangrijk hierbij is waar deze vondst is gedaan: namelijk in een (stof-)duin. NASA verwachte pas echt interessant resultaat te gaan vinden bij het boren in stenen. De gedachte was dat organische stoffen daar beter bewaard worden.

Verder hangt het hangt er van af of de vondst schokkend is voor een wetenschapper, voor een ruimtevaart enthousiast, of voor de gewone media. Neem de "ontdekking" van bacteriën die arsenicum als vervanging van fosfor gebruikten in hun DNA. Voor wetenschappers schokkend, voor gewonen media eerder in de categorie "how about that?".

Misschien vindt John Grotzinger de vondst van bepaalde aminozuren wel schokkend. De gewone media zal bewijs voor leven als enigszins schokkend beschouwen. Maar Curiosity is niet ontwikkeld om zulk bewijs onomstotelijk te leveren. Ik zou daar dus geen geld op in zetten.

Wat zou schokkend genoeg kunnen zijn? Iets dat niet direct leven aantoont, maar wel een flinke knipoog daar naar maakt. Bijvoorbeeld een suiker. Dat zou zeker interessant zijn. Suikers ontstaan niet zo maar per ongeluk. Zeker schokkend zou het zijn, als het een suiker als ribose betreft. Dat zit namelijk in RNA. Maar misschien is dat nog te hoog gegrepen.

Op 4 december (Nederlandse tijd) zullen we pas het gaan horen van de Curiosity wetenschappers zelf, op een congres van de American Geophysical Union. Waarom zo lang wachten? Omdat als het echt wereldschokkend is, de wetenschappers hun resultaten wel drie keer willen controleren voor ze naar buiten treden. Dat heeft NASA na de arsenicumbacterie wel geleerd.

woensdag 6 juni 2012

Venus voor de Zon, vanuit de ruimte

In Nederland was er dit keer helemaal niets van te zien, maar vanochtend schoof de planeet Venus voor de Zon langs. In 2004 heb ik dit met eigen ogen kunnen aanschouwen, maar dit keer werkte het weer niet mee. Nou ja, 10 december 2117 is er weer een kans, alhoewel niet in Nederland. Maar ja, tegen die tijd teleporteer je gewoon even naar het andere halfrond.

Hoe dan ook,van over de hele wereld zijn mooie plaatjes gemaakt van deze transit van Venus. En sommige zijn niet eens van deze wereld. Zo schoot de Japans-Amerikaanse satelliet Hinode deze waanzinnige foto:

De planeet Venus is ongeveer zo groot als de Aarde. Het zonlicht wordt gebroken door de atmosfeer van Venus, vandaar de lichte rand om de planeet. Aan de rand van de Zon zijn zonnevlammen te zien, die het doen lijken alsof Venus smeult.

Astronaut Don Pettit had zich al in 2011 voorbereid op de overgang van Venus voor de Zon. Hij had bij zijn lancering gezorgd voor het noodzakelijke zonnefilter voor zijn camera.

De transit van Venus voor de Zon, gefotografeerd vanaf ruimtestation ISS door astronaut Don Pettit. De andere vlekken zijn zonnevlekken. (Meer transitfoto's van Don Pettit op deze link).
Tenslotte nog een video gemaakt door nog een satelliet, het Solar Dynamics Observatory (SDO):




Bronnen: Bad Astronomy blog

dinsdag 22 mei 2012

De Dragon en SpaceX' ambitie

Vanochtend heeft het bedrijf SpaceX hun Dragon vrachtschip gelanceerd richting het ruimtestation ISS. Als SpaceX straks toestemming krijgt om de Dragon capsule dichtbij ISS te brengen en men besluit dat tot koppeling kan worden over gegaan, dan is dit het eerste commerciële voertuig dat aan ISS koppelt.






NASA zal er blij mee zijn, want op den duur willen de Amerikanen niet meer zo afhankelijk zijn van het Russische Progress ruimtevaartuig dat nu regelmatig naar ISS gestuurd wordt.

De Falcon 9 raket met de Dragon capsule stijgt op.

Ikzelf ben best ook een beetje enthousiast over SpaceX. Wat ze vandaag gedaan hebben is natuurlijk een hele prestatie, maar dat is niet waarom ik het zeg. Het leuke aan SpaceX is dat ze zichzelf een heel ambitieus doel gesteld hebben. Die doelen zijn nu eens niet om de grootste of de rijkste te worden, maar om eens mensen naar Mars te brengen.

Oprichter van Elon Musk, die zijn geld verdiend heeft met het bedrijf Paypal, wil ooit er voor zorgen, dat de mensheid niet afhankelijk is van slechts een planeet. Dus mocht er ooit een grote asteroïde op onze planeet vallen, die het leven hier decimeert, dan hebben we zeg maar "een backup". (Ik zou denken dat je op Mars een groter gevaar loopt, maar dat terzijde).

Je kunt zeggen van die doelen wat je wilt ("dat lukt ze nooit", "moet de mensheid nog een planeet vervuilen" en dergelijke), maar je kunt heb niet ontzeggen dat hij ambitie heeft.

Meent Elon Musk het? Ik denk van wel. Hij schijnt zelfs al een plannetje te hebben hoe mensen veel goedkoper naar Mars kunnen. Een Falcon Heavy raket is al in de maak en SpaceX gaat zelfs met een vrijwel geheel herbruikbare raket op de proppen komen:


Ja, je hebt het goed gezien: zowel de eerste als de tweede trap moeten netjes op Aarde landen. Op pootjes. Zelfs de capsule moet op pootjes gaan landen. Het heeft een hoog ik-moet-het-nog-zien-gehalte, maar eerdere projecten van SpaceX hadden dat gehalte ook al. En ze zijn tot nu toe succesvol.

Waarom ik ook enthousiast over SpaceX ben, is omdat dit de manier is om medewerkers te motiveren: met zijn allen voor een nagenoeg onmogelijk doel gaan. Wie herinnert zich over vijftig jaar dat je jouw verzekeringsmaatschappij de op een na grootste of de rijkste gemaakt heeft? Wie herinnert zich dat jouw bedrijf in huishoudelijke producten de derde speler in Europa was?

Nee dan de medewerkers van SpaceX. Ooit zullen ze tegen hun kleinkinderen zeggen "jullie vinden het heel normaal dat er mensen naar Mars reizen, maar ooit werd dat voor onmogelijk gehouden. Heeft opa jullie wel eens verteld dat hij aan de eerste reis naar Mars gewerkt heeft? ...". Het is maar wat voor erfenis je achter wilt laten.

dinsdag 24 april 2012

Minder zout helpt tegen botontkalking bij astronauten

De vraag of onderzoek aan boord van dat dure ISS eigenlijk wel wat oplevert keert van tijd tot tijd terug. En het is een terechte vraag. Want de internationale partners hebben ongeveer 80 miljard euro opgehoest om dit project te realiseren. Je mag verwachten dat de relevante wetenschappelijke stukken je om de oren vliegen. Laatst was in het wetenschappelijke katern van het NRC te lezen dat dat nou net erg tegenvalt.

Ooit ben ik eens voor Astrostart.nl in een artikel van NASA gedoken met wetenschappelijke resultaten die ISS opgeleverd zou hebben. Oorspronkelijk was mijn artikel daarover ter ziele gegaan met alle andere artikelen van Astrostart.nl (door een verkeerde instelling werden ze na zes maanden verwijderd), maar gelukkig maakte ik toen altijd eerst een tekstbestandje, voor ik het in Joomla plakte. En dus heb ik het artikel in ere hersteld.


Na een artikel over wetenschappelijke artikelen over technologie ben ik nooit toegekomen aan de rest van de serie, maar van wat ik las in NASA's artikel viel me op dat het meeste onderzoek op de toekomst van de ruimtevaart gericht was. De spin-off voor ons hier op Aarde leek mij beperkt. En ook van veelbelovende technieken, zoals eiwitkristallisatie, wordt vrij weinig gehoord.

In september 2009 kwam echter het bericht dat onderzoek aan boord van de space shuttle en ISS gaat leiden tot de ontwikkeling van een vaccin tegen samonella. En inmiddels is het bedrijf dat dit onderzoek liet uitvoeren ook al bezig met vaccins tegen andere bateriën. Dat komt goed uit in een tijd dat er met antibiotica steeds minder uit te richten valt tegen bacteriën.

Deze week is uit onderzoek naar botontkalking aan boord van ISS gebleken dat zout een belangrijke factor in botontkalking is. Astronauten hebben in microzwaartekracht last van botontkalking en om het tegen te gaan moeten ze pittig trainen om de effecten ervan te reduceren.

In een Europees onderzoek genaamd SOdium LOad in microgravity, of SOLO, hebben negen Europese astronauten tijdens een langdurige vlucht een aantal periodes zoutarm of zoutrijk eten gekregen. Normaal zit er dagelijks 11,5 gram zout in het eten van de astronaut. In het experiment moesten astronauten (zoals André Kuipers) het een tijdje doen met 2,9 gram per dag. Het bleek dat zoutarm eten resulteerde in minder erge gevolgen van botontkalking. Dus André Kuipers zal de oude kaas in de toekomst thuis moeten laten.

Mogelijk is dit onderzoek te vertalen naar een aanpak tegen osteoporose op Aarde. (Ik zal er tegenop zien ouder te worden. Al die smakeloze zoutloze maaltijden die me te wachten staan).

Zelfs als dit onderzoek leidt tot het oplossen van het in Europa 25 miljard kostende probleem van osteoporose, en Europa op die manier uit de voor ISS gemaakte kosten geraakt, dan vind ik dat ISS nog meer wetenschap mag opleveren. Ik denk alleen dat de winst van ISS niet alleen in wetenschap zit (ook al is dat zo geadverteerd). De winst is volgens mij dat we geleerd hebben hoe we grote structuren in de ruimte moeten bouwen. En daar hebben we ooit nog wel eens wat aan. Als we ooit nog eens naar Mars gaan.

Bronnen: SpaceDaily.com, André Kuipers logboek.

zondag 22 april 2012

JUICE: Europa's missie naar Jupiter?

Leven kan bestaan waar vloeibaar water is en er zijn een beperkt aantal plaatsen waar we weten of vermoeden dat er vloeibaar water te vinden is. Twee van die mogelijke plaatsen zijn manen die rond Jupiter draaien: Europa en Ganymedes (en heel misschien zelfs Callisto). Dus in het verleden maakten NASA en ESA grootse plannen om die werelden te onderzoeken. NASA zou een orbiter voor de maan Europa maken en ESA zou een orbiter voor Ganymedes maken.

En toen kwam de crisis en in NASA's planetaire budget werd ongekend diep gesneden. Juist het programma dat velen inspireerde met beelden van de Mars-rovers en Cassini's beelden van Saturnus. Het succesvolle Mars-programma werd bijna uitgeschakeld en een missie naar Jupiter of Saturnus? Vergeet het maar.

Bij missies naar de gas-planeten is groot uitstel altijd extra pijnlijk, omdat de beste lanceermomenten altijd meerdere jaren uit elkaar liggen. Iedereen die zich afvraagt of er oceanen onder het oppervlak van Europa, Ganymedes of Saturnusmaan Titan is, moet nog veel geduld hebben. En op de vraag of er leven is in die oceanen en rond de geisers van Enceladus? Op dat antwoord zullen we nog langer moeten wachten. Ontwerp nu een missie naar Jupiter of Saturnus en je ben zeker een jaar of zeven bezig tot aan de lancering. Als de satelliet gelanceerd is, is een gemiddelde Jupitermissie minstens zes jaar onderweg en een Saturnusmissie rond de acht jaar. En dan moeten lancering en Jupiter Orbit Insertion ook allemaal slagen natuurlijk. Stel een missie tien jaar uit en je moet meerdere decennia wachten op deze knagende vragen.

Een impressie van de JUICE missie. Ik bedacht me dat ik dit al eens eerder gezien had. En inderdaad, het is net de impressie van het oorspronkelijke plan van NASA en ESA voor Jupiter, maar dan zonder NASA's Europa orbiter.

Maar ESA, dat ook met lagere budgetten kampt, gaat kennelijk toch door. Ik werd afgelopen week blij verrast met het nieuws dat een missie naar Jupiter en diens manen voorgesteld is als het volgende grote ruitmevaartprogramma. Natuurlijk moesten er moeilijke keuzen gemaakt worden. Andere kandidaten waren ATHENA, een grote röntgentelescoop en NGO, een observatorium voor zwaartekrachtgolven. Nadat NASA al een streep gezet had door een gezamelijk observatorium voor zwaartekrachtgolven, heeft NGO, het Next Gravity Observatory, het ook bij ESA moeten afleggen. Erg jammer, want ook dit onderzoek was veelbelovend. (De definitieve knoop is trouwens nog niet doorgehakt. JUICE heeft enkel een sterke voorkeur gekregen van een wetenschappelijke onderzoekscomissie).

De missie naar Jupiter heet JUICE: JUpiter ICy moons Explorer. JUICE moet gelanceerd worden in juni 2022 en zal er maar liefst 7,5 jaar over doen om bij Jupiter te komen. Dat doet hij met een zogenaamde Aarde-Venus-Aarde-Aarde traject, dat het minste brandstof kost en gebruik maakt van zwaartekrachtslingers van de Aarde en Venus. Eenmaal in een baan rond Jupiter (het is dan al 2030), gaat JUICE meerdere flyby's maken langs de manen van Jupiter. Slechts twee keer vliegt de satelliet langs Europa in 2031. ESA wetenschappers denken dat dat voldoende zal zijn om te bepalen hoe dik het ijs is boven de oceaan van Europa.

Met flyby's langs Europa zal JUICE twee kansen krijgen om te zien hoe dik het ijs van Europa is en of er een oceaan onder het oppervlak is.

Waarom niet meer flyby's? Omdat Europa in een schadelijk stralingsgebied ligt, waar de satelliet niet onbeperkt kan blijven. Als de satelliet beter bestand tegen deze straling gemaakt zou zijn, dan zou de satelliet zwaarder geworden zijn en was meer brandstof nodig en de missie zou duurder zijn geworden. En met dat soort plannen wil je nu liever niet op de proppen komen.

JUICE zal ook meerdere flyby's maken bij Ganymedes en Callisto en uiteindelijk in 2032 zal JUICE in een baan rond Ganymedes komen. Het is ESA's oorspronkelijke Ganymedes orbiter, maar dan met extra flyby's bij Europa om te compenseren voor het feit dat NASA niet meedoet.

JUICE krijgt het nodige instrumentarium mee om onderzoek te doen aan de manen van Jupiter. Om te beginnen heeft JUICE een smalhoek- en een groothoek-camera. Natuurlijk kan een radarantenne die onder ijs kan kijken niet ontbreken. Een UV spectrometer, een spectrometer voor zichtbaar en infrarood licht en een sub-millimeter wave instrument gaan helpen bepalen welke stoffen er aan het oppervlak voorkomen. JUICE heeft verder een laser hoogtemeter om een hoogtekaart van Ganymedes te maken. Tenslotte heeft JUICE allerlei instrumenten voor onderzoek aan magnetische velden, deeltjes en radiogolven. Ook Jupiter wordt bij deze missie onder de loupe genomen, maar wel vanaf veilige afstand.

De maan Ganymedes.

De totale kosten voor deze missie worden geschat op 830 miljoen euro, wat voor zo'n missie niet overdreven is. De oorspronkelijke plannen van NASA en ESA zouden 3,6 miljard euro kosten. ESA heeft gekozen voor een satelliet die werkt op basis van een zonnepaneel, in plaats van een peperdure Radio Isotoop Generator. Verder is de satelliet gebaseerd op eerdere ESA missies, zoals Mars-Express, Venus-Express en Rosetta. 

Al met al is het een opluchting dat deze missie voorgesteld is en ik ben blij dat ESA door gaat met zulk interessant planetair onderzoek. We hebben weer iets om naar uit te kijken, ook al ben ik 70 tegen de tijd dat JUICE aankomt. Wie missies naar Jupiter en Saturnus wil volgen kan maar beter heel gezond leven ;)

Bronnen: de presentatie voor de Outer Planets Assessment Group meeting van maart 2012, de Planetary Society blog, Wikipedia.

donderdag 8 maart 2012

Waanzinnige foto's in het zonnestelsel

Elke week zie ik waanzinnige foto's van het zonnestelsel. We hebben tenslotte nog altijd diverse satellieten in banen rond Mercurius, Venus, Mars, de asteroïde Vesta en rond Saturnus. Dat is op zich al bijzonder en de foto's zijn vaak mooi, maar soms zijn er foto's die zelfs dat niveau ontstijgen. Neem nou deze foto van Mars:
Laat me even uitleggen wat dit is: dit is een stofhoos ("dust devil"). De Mars-rovers Spirit en Opportunity hebben meerdere malen zulke stofhozen gefotografeerd. Sterker nog: het feit dat Opportunity nog steeds rond rijdt, hebben we te danken aan stofhozen. Ze waaien het stof van de zonnepanelen (een week geleden weer gebeurd). Maar dat de Mars Reconnaissance Orbiter een dust devil van boven heeft weten te fotograferen, daar kwam wel wat geluk bij kijken.

Rond Saturnus draait de NASA satelliet Cassini al sinds 2004 zijn baantjes. Met zijn ringen en 62 manen is Saturnus bijzonder fotogeniek. Ik heb daar al heel wat van mogen zien. Zoals deze:
De foto stamt al uit 2006. Je ziet Saturnus, de ringen en voor de ringen het silhouet van de maan Mimas. Gordan Ugarkovic heeft er een bijzondere compositie van gemaakt.

Deze foto is bijzonder, omdat bijna geen enkel licht hierin direct van de Zon afkomstig is. Het licht in deze foto is, ofwel weerkaatst door de ringen, ofwel verstrooid door de atmosfeer.

Bronnen: Bad Astronomy blog, Planetary Society blog

woensdag 1 februari 2012

Prachtige maansondergang vanuit ISS

De astronauten aan boord van ISS blijven mooie plaatjes sturen naar Aarde. Wat te denken van deze beelden van de Maan die achter de horizon verdwijnt?



Er zijn allerlei bronnen voor prachtig fotomateriaal van ISS. Zo kijk ik af en toe op spaceflight.nasa.gov om te zien wat er de afgelopen tijd geplaatst is. Voor de meest actuele foto's kun je het best de Twitter-accounts van de astronauten volgen. O.a. André Kuipers is vrij actief.

Op spaceflight.nasa.gov, een site die al meer dan tien jaar bestaat (en ook qua layout tien jaar niet gewijzigd lijkt) vond ik deze beauties:

Het beeld van de Maan vervormt door de atmosfeer van de Aarde.

Zowel de Maan als het wolkendek van de Aarde reflecteren heel wat zonlicht.
Het uiteinde van de robotarm van ISS "staart" je aan. Erachter zie je Nederland, België en links een deel van Groot Brittanië. Er wordt 's nachts bij ons behoorlijk wat licht uitgestraald naar boven. Zo kun je prima zien waar Brussel en Antwerpen ligt, maar ook een deel van de Randstad is helder.
Hawaii lijkt klein met de Grote Oceaan er omheen.
Vorige maand was er een mooie komeet te zien op het zuidelijk halfrond: de komeet Lovejoy. Vanuit ISS was hij ook goed te zien.
De komeet Lovejoy.
De Staat van Gibraltar. Linksboven is een Russisch toestel te zien. Ik denk dat het een Progress vrachtschip is.

donderdag 12 januari 2012

Acht jaar op Mars

Negentig dagen. Zo lang was de "garantieperiode" die NASA meegaf aan de Mars-rovers Spirit en Opportunity. Beide landden in januari 2004 op de rode planeet. Spirit is na zeven jaar opgegeven, maar Opportunity heeft in een jaar zes tot zeven kilometers gereden naar de grote krater Endeavour. De wetenschap die Opportunity uitvoert is allerminst een herhaling van zetten geworden.

(Dit artikel is een vervolg op eerdere verhalen over de Mars-rovers, namelijk Zes jaar rijden op Mars en Zeven jaar op Mars.)

Spirit
Het verhaal van Spirit is over. De rover belandde in een kuil met stof waar het niet uit kwam. De winter kwam eraan en dat betekende dat er weinig zonlicht op de zonnepanelen zou vallen. Te laat besloot NASA pogingen uit de kuil te komen te staken en de rover zodanig op te stellen dat de zonnepanelen zo gunstig mogelijk gericht waren op de Zon. Gevreesd werd dat er te weinig energie zou worden opgewekt om de electronica warm te houden en winter te overleven.

woensdag 4 januari 2012

Hoe ruimteschepen kleurenfoto's maken

Raad eens wat: camera's op ruimteschepen zijn bijna allemaal zwart-wit camera's. Hoe komt het dan dat je toch al die kleurenfoto's ziet op de site van NASA .. of die van mij? Emily Lakdawalla van de Planetary Society legt het uit.






zondag 1 januari 2012

Ruimtevaart in 2012

Valt er nog wat te beleven in de ruimte in 2012? Er worden geen shuttles meer gelanceerd, in ruimtevaartbudgetten wordt nogal eens het mes gezet. Gaan we in 2012 nog iets meemaken?

Bemande ruimtevaart
Voor bemande ruimtevaart moeten we ons in eerste plaats wenden tot wat de Russen doen. Zij zullen met hun Sojoez ruimteschepen bemanningen bij ISS brengen en ze ook weer naar Aarde brengen. Maar ze gaan misschien ook een nieuwe module lanceren.

De huidige bemanning van ISS, waar André Kuipers deel van uit maakt, wordt Expeditie 30 genoemd. In maart wordt een deel van de bemanning gewisseld. Astronaut Dan Burbank (NASA) en kosmonauten Anton Shkaplerov en Anatoli Ivanishin zullen terug naar Aarde gaan en Joseph M. Acaba (NASA), Gennady Padalka en Sergei Revin (beide van de Russische ruimtevaartorganisatie) zullen zich bij de bemanning van ISS voegen. Dat heet dan Expeditie 31.